de inca jungle tour

Zonder te slapen en snel de kleine rugzak gepakt werden we opgehaald bij het hostel. Het laatste biertje was een uurtje geleden naar binnen gegleden, dus was allemaal niet licht. Verdwaasd liepen we achter de gids aan, eerst de mountainbikes halen en toen naar de bus. half uurtje moeten wachten en toen zaten we opgepropt in de public transport bus. Na een uur (3 kwartier geslapen) moesten we haastig uitstappen. Fietsen het dak af en door het gure weer op 3500 meter zette de gids het op een behoorlijk tempo. Met een zure blik en nog dronken er buiten adem achteraan, er werd geen verharde weg genomen, dus eerst door een licht heuvelachtig gefietst. Was zwaar, maar de wetenschap dat het meeste van de tripbergaf zou zijn bood troost. En na een half uur fietsen werd het erg spannend.. De hoek van afdaling werd steeds stijler en het landschap steeds indrukwekkender. Superbergachtig en op de stijle hellingen waren overal akkers met gewassen. Prachtig. Af en toe snoeihard omlaag afgewisseld door een natuurlijke mountainbike-stuntbaan of gewoon over een en al rotsen omlaag. We merkten niets meer van de alcohol of het tekort aan slaap: de adrenaline had het overgenomen. Mogelijkerwijs was dit het coolste wat ik ooit gedaan had! het landschap werd steeds adembenemender. We stopten voor een oude inca marktplaats: grote ronde plaats met overal terassen, en bij een enorme zoutmijn. De zoutmijn kwam van het kleine stroompje water. ik even proeven en het eropvolgende uur had ik een ongelofelijke zoutsmaak in mijn mond.. enkele hectaren zout lag daar te drogen. Geweldig slim gemaakt hoe ze het water door de plateaus lieten lopen. Ook daar waren nog ruines van inca makelaardij te zien.. De cusco regio was namelijk de hoofdstad van het inca rijk dat oner meer Peru, Bolivia en een stuk van Equador bevatte. Ik heb erg genoten van de fietstocht, de landbouwers die we tegenkwamen (weer alles met ezels en ossen en te voet) en de indrukwekkende prachtige bergen die prachtig gebruikt werden door de indianen bevolking ter plaatse..

Na 5 uur fietsen zijn we met een behoorlijk zere kont rustig gaan lunchen en ik ben even in de zon op een bankje gaan slapen: de zonnebrand was toen niet afdoende gebleken, maar ja, nog 20 keer dezelfde fout maken en ik zal het wel leren... Volgende stap was een 6 uur durende busreis die ons naar de hoogste berg in de regio bracht: Veronica op 5400 meter hoogte. Al heb ik logischerwijs veel geslapen (zoals jullie weten is een uur niet genoeg voor mij) was het een erg coole rit. Als ik mijn ogen opende zag ik machtige bergen rijzen voor mijn ogen. keek ik naar de weg kwam de andere sensatie: 10 cm naast de banden bevond zich de hele tijd een enorme afgrond, afgewisseld met wat kruisjes (geen idee waarom die daar stonden). het regende als een reiger (zo ging de uitdrukking toch???) dus de "weg" was lekker modderachtig. We zaten en zon klein busje totaal op elkaar gepropt. na al enkele malen in bussen gezeten te hebben waar in grote zakken levende kippen en hanen vervoerd werden die na de busreis geslacht weren, hadden we nu een indiaans vrouwtje tegenover ons met 8 kleine katjes in een zak. grappig hoe de zak telkens bewoog een gemiauw klonk. erg schattig. Daarnaast zaten 2 vrouwen de hele busreis hun klein borstvoeding te geven.. Gecombineerd met de scenery en angstaanjagende wegomstandigheden gaf me dit dus weinig gelegenheid goed bij te slapen.. Dus ook superervaring!!!

We daalden af naar 1700 meter en na het eten gingen we maar naar bed. het was immers 10 uur, behoorlijk slaaptekort, en om 4 uur zouden we weer opmoeten voor de volgende bus... (!!!!). Het dorpje, Santa Teresa, was charmant en de bevolking sprak nog steeds de inca taal ketchua: nog erg levend in de Cusco regio en ook onderricht op school..

Dat was dus de eerste dag... De tweede dag ging de bus toch maar iets later: om half 7 pas werd medegedeeld dat de bus op ons aan het wachten was. Halsoverkop naar buiten en de bus gepakt naar het volgende dorpje. Daar ontbeten en naar de hot springs gelopen, een wandeltocht van een half uurtje of zo. Daar was een heus zwembad en kleinere baden van natuurlijk heet water van de berg. Wat gezwommen en gechilled voor 1.5 uur. Martin en ik waren de enige touristen en verder was er nog lokale bevolking die zich te goed deden aan een warme duik. Nog leuk mee gepraat en goeie foto van ze gemaakt en weer terug naar het dorpje voor de lunch.

Na de lunch konden we 5-6 uurlopen naar agua caliente, een stadje met een kleiner warmwaterbronbad dit keer vol met touristen omdat het het beginpunt van macchu picchu is... We kwamen erachter dat we over een weg liepen waar we ook gewoon een vrachtwagen overheen reed. Niet echt charmant, dus wij met de vrachtwagen mee. Gedeeltes van inca ruines en mooie watervallen bovenuit een berg waren al te zien. Vervolgens moesten we over een rail lopen, wij dus twijfelen met de trein te gaan. We wilden echt wel hiken, maar liever door een bos of zo.. Toch maar de 2 uurtjes gelopen, dan maar voor de excersize. Vroeg in het charmante maar touristische agua caliente aangekomen, wat gepit, heerlijke tomatensoep gegeten, klein pilsje gedronken met de gids en een maat van hem (zijn wel 1.1 literflessen, maar toch...) en om 10 naar bed gegaan.

Om 4.30 uur werden we wakker gemaakt en met ontbijt in een zakje gingen we lopen, trappen van agua caliente naar macchu picchu. Macchu picchu is de bijna als laatste ontdekte stad van het inca rijk en betekent nog steeds veel voor de Peruanen nu. Het ligt bovenop een berg alleen toegankelijk destijds door dagen te lopen. De bevolking daar ging ook nooit ergens anders heen. De Inca priester was er de baas en de zonnetempel het belangrijkste gebouw. Boven in de gemeente woonden de geestelijken en de elite samen met de lamas en beneden de werkers: landbouwers. Grote stenen zijn op overklaarbare wijze op elkaar gestapeld en omgevormd tot huizen. Geweldig om voor te stellen hoe hier ongeveer 1500 mensen hebben geleefd. Om 6.40 kregen we een 2 uur durende tour door macchu picchu (betekent oude berg in inca taal) en vervolgens met de zweedse vriendin Ana die toevallig in onze groep zat en gewoon 1 dag naar de macchu picchu gegaan is de Wayna picchu (grote berg..) beklommen. Vanuit hier kon je de hele regio zien en had je een prachtig uitzicht op de macchu picchu. SUPERRRRRR!

De vele trappen weer naar beneden geklommen, nog zo' n heerlijk tomatensoepje genomen, met de trein halverwege terug en daar zou een bus voor ons 2 klaar staan. Niet gezien dus maar andere bus naar Cusco genomen.. Enigszins dood daar aangekomen, dus we dachten, wij gaan stappen. Toen trok mijn maag aan de rem.. Borrelde als een tierelier en once more had ik weer de mogelijkheid uit mijn achterste te urineren.. Dus maar eventjes naar een andere club gegaan en al om 1 uur naar huis... De vriendjes die we op de trein hadden ontmoet hebben we dus teleur moeten stellen: niet op komen dagen op onze afspraak...

Tot zover deze tour.. viel een beetje tegen dat we niet veel konden wandelen, maar dit werd ruimschoots gecompenseerd door de andere ervaringen en de wetenschap dat de mensen die 4 dagen gelopen hadden zeiknat zijn geworden;);););):):):)

liefs

Honore