inderdaad zwaar...

Dag kinders en volwassenen,

t'Is me inderdaad een karweitje wel.. De kinderen worden dus goed bezig gehouden normaal, de hele dag is volgepland. Activeiten zijn van allerlei soorten les, maar met name lezen (of leren lezen voor 2 kinderen, 13 en 11 jr), maar ook handarbeid, culturele programmas kijken en erover discussieren, en telkens weer elke dag alle klusjes doen. Dit vult ook een gedeelte van de dag.. En de klusjes gaan nog het gemakkelijkste.. Als ze buiten zijn, zeker als ze mogen skateboarden gaan ze graag hun eigen weg.. Er is ook een groot verschil in welke mate ze naar mij luisteren en naar de Peruanen die hier al jaren zitten. Logisch natuurlijk, maar het is vaak erg frustrend wanneer je een individueel kind (of klein groepje) verteld iets niet te doen en het dan jou aankijkend gewoon toch wordt gedaan. Bijvoorbeeld met een skatebord op een fiets slaan of met een hangslot op de tafel.. Aan de andere kant zijn het gewoon aanhankelijke kinderen die aandacht willen en inderdaad natuurlijk niet de rustigste of respectvolste zijn.

Een nacht was verschrikkelijk: mijn eerste nachtdienst alleen. Ook al probeerde ik zo weinig mogelijk op de rebellie van de kinderen te reageren hebben ze me 2 uur van hot naar haar laten lopen om iedereen stil te krijgen... Ze waren gewoon met me aan het spelen. Ben je de ergste toe aan het spreken en heb je hem apart, gaan 3 anderen boven met deuren slaan, schreeuwen, en dus de andere kinderen wakker houden.. Ren ik naar boven ligt iedereen natuurlijk in zijn bed.. Na streng toespreken weer naar onder, heeft die kussens in zijn lakens gestopt en ligt ook bij een van de jongens in bed. Telkens van bed wisselen, erg graag bij elkaar in bed liggen (jongens bij jongens, zijn ze van vroeger ook gewend toen ze met 4en 1 bed moesten delen en vinden ze nu nog erg gezellig: moeten ze afleren), en op het begin werd de doofstomme jongen veel geslagen (en dat is de enige die er niet tegen kan, gaat huilen). Dat slaan hield op, maar toen was de doofstomme jongen ook wel weer half wakker, geen zin meer om in bed te slapen en niets meer mee te beginnen. Hij is al bijna nooit in huis dus die heb ik 12 uur savonds weer de straat op laten gaan in de regen... Natuurlijk raar, maar zo gaat dat hier.. Uiteindelijk na heel lang werd het rustig en toen de volgende dienst om 6 uur aankwam wist ik niet hoe snel ik het huis uit moest vluchten.. Wilde de bengels even niet meer zien...

De middag erop weer naar het huis met lichte tegenzin, maar het viel mee. Alles is goed uitgepraat en veel straffen verdeeld. Redenen waren volgens mij: horrorfilm voor het slapengaan kijken (mag dus ook niet meer), nieuwe professor uitproberen, en gewoon een periodieke lastige nacht die iedereen kan hebben..

Zo lastig is het niet meer geweest. Min Spaans wordt al beter (maar nu hou ik bijna met de les op), geef engels, help met wiskunde, speel met de kinderen die zich terugtrekken, en ben eindelijk weer eens regelmatig aan het voetballen. in het algemeen ben ik graag in het huis en ga ik graag weer weg om te slapen, en regelmatig nachtelijk diepgaand te filosoferen en fantaseren met de Nederlandse Peter, de baas van mijn hostal. Stop je spaans daarbij blijft er dus absoluut geen tijd voor iets anders over. Sterker nog, Spaans leren schiet er vaak bij in en ik loop nog steeds 10 dagen achter op mijn geschreven dagboek... Ach ja.. Wel natuurlijk twee keer gestapt hier, erg leuk en speciaal..

Dacht dat dit bericht heel kort ging worden.. nee dus... maar snel ophouden..