Eind indonesische en helse reis naar Thailand

Uiteindelijk zeer opgelucht toen ik van de best aardige mensen uit Trawas weg ging. Altijd kon je je afvragen of je niet iets deed wat niet goed was, zonder communicatie, ik had er al lang schijt aan. Ze hadden wel nog een leuk afscheidsfeest gehouden. Iedereen die ik kende was daar.. De militairen, de jongens waarmee ik naar Bromo gegaan was.. Al was ik hardstikke moe, toch een aardig biertje met ze gedronken en alle aparatuur was naar het buitenterras gebracht, dus er kon goed geblazen worden uit de megaspeakers.. Daar konden de moskeeen bijna niet tegenop.. Zelfs het regelen van het transport naar de bus ging erg stroef met veel gepraat waar ik niets van verstond, echt blij dat ik kan nokken. Wel goeie relatie met schoonmaakster en de 9jarige zoon van John gehad, en ook wel met zijn vrouw. Ook veel gelachen met Hadi.

De busrit naar Jogjakarta was erg interessant.. was in een niet airconditionde bus... Geen probleem. Maar toen ze van chauffeur wisselden en hell boy achter het stuur zat werd het wel een probleem.. Hij had volgens mij een ego- of agressieprobleem. Continue aan de verkeerde kant van de weg rijden en onafgebroken toeteren dat de tegenliggers van de weg af moesten.. Echt continue.. werd dr helemaal gestoord van.. halverwege uitgestapt en in een a/c bus gaan zitten, gebarend dat de chauffeur gestoord is.. Was veel beter..

In Jogja naar het prima hostel voor 2 Euro per nacht gegaan. Privekamer met ventilator en badkamer, en gezellig met aardige mensen. Niets mis mee. de zelfde avond nog naar een poppenshow geweest (Wayang bukit) van het meest beroemde indonesische hindu verhaal (dus van eeuwen geleden) ramayana. Een gamelan orkest (traditionele slag- en snaarinstrumenten) met 6 zangers achter een poppenkast, met 4 toeristen die keken. Toch hadden wij het ook wel gezien halverwege, met name ook omdat je het hoorspel niet verstaat.. duurde 2 uur, was 1ste episode. Hele performance duurt 9 uur.. Erg mooi, maar nee dank je.. Toen wat gaan drinken en clubben met de plaatselijke studenten, erg gezellig....

De volgende dag lekker uitgeslapen tot 2 en savonds Ramayana ballet gaan kijken met als podium de prachtige tempels van prambanan. 200 dansers en orkest, en 25 touristen.. Was ongelofelijk mooi om te zien.. heb echt genoten van de voorstelling en de onwerkelijke setting. Had duurdere business plaats (of tribune, voor me alleen), maar het was de 5.50 Euro echt waard.. ;)

De volgende dag naar Borubudur (een van s'werelds 7 wereldwonderen, Budhistisch) en weer naar Prambanan (Hindu) en andere tempels geweest.. Megaindrukwekkend.. hoop de fotos snel live te zetten.. Dus de omgeving van jogja, maar ook de stad was geweldig.. Echt helemaal ok. had ik hier maar een weekje extra gebleven.

Toen de reis naar Thailand.. Eigenlijk niets bijzonders en noodzakelijk vanwege planning, maar niet relaxed.. 1ste dag, 5 uur in de trein naar Surabaya.. Trein was prima, maar toen ik aankwam savonds had ik echt geen zin meer surabaya te zien.. De volgende dag om 5 uur op de bus naar het vliegveld. Bekaf met wat vertraging weggevlogen.. De hele tijd geslapen totdat we landden. Ik uitstappen, me afvragend waarom het personeel zo smekend om vergeving vraagden. Airasia is geweldig, maar dit was weer een nieuw hoogtepunt. wat een goede maatschappij (zonder sarcasme). Totdat ik erachter kwam dat de mensen niet doorliepen naar de baggageband, maar gingen zitten. Ik terug naar de laatste flight attendant, en na een tijdje maar gevraagd waar we zijn.. Het vliegtuig was blijkbaar weer geland in Surabaya.. Paar uur wachten en omdat ik blank ben kon ik gelukkig met de volgende vlucht naar Kuala Lumpur mee.. Wilde eerst daar nog naar Chinatown wat dingen kopen, maar voelde me niet zo lekker meer. Overpriced hotel zo dicht mogelijk bij het vliegveld gepakt (alternatief was 1.5 uur in bus, 10 minuten monorail, in drukke stad, en hetzelfde morgenvroeg..). Volgende dag om 6.45 op het vliegveld, mooi op tijd weggevlogen. Bij aankomst in thailand heb ik het verkeerde busticket gekocht omdat ik vergeten was de tijd te verzetten. Ik moest dus een uur extra wachten, dat ik overigens uitstekend heb besteed met de beste massage in jaren of ooit op het busstation van Chang Mai. Vervolgens na 4 uur in de bus in Chiang Rai aangekomen om 5 uur smiddags. Drie dagen achter elkaar gereist... Pffff..

De directeur van de foundation, Sue, is jonger dan ik dacht, een34 jarig half australisch, half thais meisje. Duidelijk een beetje bazig (ze is immers lerares) maar verder ook naar advies luisterend en best aardig.. Ze had me ook al gemaild toen ik haar geinformeerd had dat ik een jongetje ben dat als ze problemen merkte tussen mij en de 3 17jarige meisjes in het huis dat ze me dan weg zou sturen. Vond ik wel schokkend. Ze had niet verwacht dat ik een jongen was...

Sue (Sumalee) haalde me op en bracht me vrijwel meteen naar de kinderen. Ik had geluk dat het weekend was nu zij ze. Ik dacht, mooi, heb ik vrij, kan in chiang Rai gaan verkennen. Nee, ze bedoelde dat de kinderen dan niet op school zijn en ik het hele weekend met hun kon spenderen. Oh ja, natuurlijk...

Dat heb ik gedaan en beviel erg goed.. Het zijn kinderen waarvan de ouders in in de bergendorpjes wonen in hun stammen, en het niet kunnen veroorloven de kinderen naar de voortgezet onderwijs te laten gaan. Er zijn geen middelbare scholen in de dorpen dus de kinderen moeten ook in een stad wonen om naar de school te kunnen gaan. De organisatie maakt het mogelijk dat ze wel middelbare school kunnen volgen plus biedt ze gratis onderkomen en eten. Doel, dat ze iets minder gediscrimineerd worden door de Thaise mensen, fatsoenlijk thais leren praten plus in opleiding gelijk te komen met andere thaise mensen. Discriminatie zal blijven tov de mensen met stamachtergrond, maar iig qua opleiding moeten ze gelijk komen.

Ons huis telt 11 kinderen (4 meisjes, 7 jongens). Mijn taak is Engels geven, andere huiswerkbegeleiding voor zover mogelijk, en ze overal in begeleiden. van het weekend al een structuur voor mangoplanten gebouwd met de kinderen, behoorlijk gesport, en veel gekuit (gestoeid op zijn limburgs). Superkinderen, supereten, maw bevalt prima.. ik ga ok Sue (manager) helpen teksten te schrijven om sponsors voor de kinderen te werven, plus help met andere organisatorische dingen. Eerste indruk is iig super!!